„Polska jest jednym z krajów najboleśniej doświadczonych na globie ziemskim. Jedną z ojczyzn najgłębiej przeoranych cierpieniem
i równocześnie jedną
z najbardziej miłowanych”.
Jan Paweł II
Nasza historia opiera się na dokonaniach wybitnych Polaków. Dzięki nim żyjemy w wolnym i niepodległym kraju. Wolność nie jest dana raz na zawsze. Przekonali się o tym boleśnie Polacy, kiedy utracili własne państwo w XVIII wieku. Polski naród nie poddał się niewoli. Nasze dzieje uczą, że Polacy byli zawsze zdolni do wielkich ofiar w obronie wolności. Już w dwa lata po trzecim rozbiorze na apel generała Dąbrowskiego tysiące ochotników zgłosiło się do Legionów. Dopiero jednak po stu latach niewoli pojawiła się realna szansa na odbudowę wolnej Polski.
Gdy Polska była w niewoli, rodzice opowiadali swoim dzieciom o utraconej ojczyźnie. Przypominali sławne zdarzenia z polskiej historii, wspaniałych dowódców
i zwycięskie bitwy. Dlatego wielu młodych Polaków było gotowych walczyć
o niepodległą Ojczyznę.
W 1914 roku rozpoczęła się w Europie wielka wojna nazwana potem pierwszą wojną światową. Przeciwko sobie walczyły największe państwa, nasi zaborcy: Niemcy i Austria z jednej strony, a Rosja z drugiej. W Krakowie Józef Piłsudski utworzył pierwszy polski oddział wojskowy nazwany Pierwszą Kompanią Kadrową i wyruszył na wojnę przeciwko Rosji.
Pierwsza Kompania Kadrowa składała się z przeszło 160 ochotników. Wszyscy dostali jednakowe siwe mundury, koce, skórzane tornistry, łopatki oraz nowoczesne karabiny. W Kompanii było wielu studentów, inni ukończyli już wyższe uczelnie. W plecakach mieli często spakowane tomiki wierszy wielkich polskich poetów. Wkrótce Kompania stała się zaczątkiem polskiego wojska – Legionów Polskich, które wsławiły się odwagą i poświęceniem. Legiony Polskie składały się z trzech brygad. Najsłynniejsza była Pierwsza Brygada dowodzona przez Józefa Piłsudskiego.
Polska odzyskała niepodległość 11 listopada 1918 roku, po 123 latach niewoli. Widząc zbliżający się koniec wojny, która przyniosła klęskę Niemiec i Austrii, Polacy zaczęli rozbrajać żołnierzy zaborców. Tak przejmowali rządy w swoim państwie.
W wielu miastach ludzie okazywali ogromną radość, na ulicach wiwatowali i śpiewali, gdyż cieszyli się z tego, że znowu będą żyli w niepodległej ojczyźnie.
Tak wspominał pierwsze dni wolności jeden z ówczesnych poetów:
Ach, jakże mi nie mówić o tych dniach radości,
O tej chmurnej jesieni, gdy w szumiącym wietrze
Szedł nad miastem rodzinnym pierwszy powiew wolności.
[...]
Jakże Ciebie przywitać radosna swobodo?
I czym uczcić najpiękniej? Chyba tym uśmiechem
I młodzieńczej poezji burzliwą urodą,
Co szła śpiewem przez miasto i wracała echem.
Po objęciu urzędu Naczelnika Państwa Piłsudski rozpisał pierwsze w wolnej Polsce wybory powszechne do Sejmu. W momencie otwarcia jego obrad wypowiedział ważne słowa:
Sąsiedzi nasi, z którymi pragnęlibyśmy żyć w pokoju i zgodzie, nie chcą zapomnieć
o wiekowej słabości Polski, która tak długo stała otworem dla najazdów i była ofiarą narzucania jej obcej woli przemocą i siłą.
Słowa te sprawdziły się w 1939 roku i nadal są bardzo aktualne.
Marcin Szczypczyk
11_listopada.pptx